The Bad Poetry Social Club – City Of God

The Bad Poetry Social Club City Of God

The Bad Poetry Social Club – City Of God Lyrics

Artist: The Bad Poetry Social Club
Song: City Of God

MOODY
Αυτή η πόλη στην πραγματικότητα δεν ανήκει καν στο θεό
Tην κληρονόμησαν κάτι ανίψια όταν πέθανε
Κι από τότε αλλάζει χέρια συνεχώς

Απλά κρατάει τον τίτλο τιμητικά
Κάθε καινούριος ιδιοκτήτης υπόσχεται πολλά πράγματα
Να την παραδώσει πιο άσχημη απ’ ότι την πήρε
Μέχρι τώρα όλοι οι ιδιοκτήτες κρίνονται πετυχημένοι

Κι έτσι, όπως και η πόλη
Κρατάνε τον τίτλο του επίτιμου
Και το γιορτάζουν κάθε μέρα
Κόβουν κορδέλες στις άσχημες πολυκατοικίες που έχτισε η χούντα στον Άγιο Παντελεήμονα στα Σεπόλια και γύρω απ’ την Πατησίων

Μαζεύουν καλό κόσμο στις ταράτσες και παρτάρουν με τσάι συμπάθεια και ανθρώπινο κρέας κομμένο
Από απ’ τα σώματα αυτών που το σερβίρουν
Δυνατή μουσική κρασί και xtc
Γαμιούνται σαν τα ζώα κι όταν γίνει καμία στραβή πετάνε τα εκτρώματά τους στα τυφλά από ψηλά όπως τις σκουπιδοσακούλες τους

Όσα προσγειώνονται τρώνε τα αποφάγια μας και μεγαλώνουνε, γίνονται παιδιά. γιγαντιαία παιδιά που μπλοκάρουν την κυκλοφορία με τα γιγαντιαία lego τους, παίζουνε άτσαλα
Και χύνουνε παντού μπογιές
Ή αίμα αν βρεθεί εύκαιρο
Η πόλη δε λέει κάτι για όλα αυτά

Αφού δεν της παίρνουν τον τίτλο
Κι εμείς θα λέγαμε κάτι
Αλλά δεν ήμασταν ποτέ στα σπίτια μας
Για να ακούσουμε τη φασαρία και να μας ενοχλήσει

Ήμασταν δουλειά
Στα μαγαζιά των ιδιοκτητών της πόλης του θεού
Για να τους πληρώσουμε τα κοινόχρηστα

Π.Ι.Ε.Β
Όταν ανθίζουν τα εναπομείναντα δέντρα εδώ
Μυρίζει σπέρμα στον κεντρικό
Ελλειπτικό επεισόδιο, η αποχώρηση την Περσεφόνης

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης
Όπου και αν ταξιδέψουμε γυρνάμε εδώ, πάντοτε
Αυτή η πόλη είναι πουτάνα
Τόσο όμορφη

Μα όλοι ντρέπονται κατά βάθος για αυτήν
Και όταν οι ζωές τους πάνε στράφι, τρέχουν στα κρυφά, να βρουν ζεστασιά, στην κρύα της αγκαλιά
Σε ένα ξεχαρβαλωμένο κρεβάτι
Είναι σκληρή

Μα δεν μας λέει ποτέ όχι, δεν μας έχει αρνηθεί το οτιδήποτε
Αρκεί να μπορούμε να ματώσουμε για αυτό
Γιατί αυτή μονάχα ξέρει πως να παίρνει κάθε φορά αυτό που θέλει από εμάς
Γράφουμε προσευχές, για έναν τόπο που δεν γνωρίσαμε ποτέ πραγματικά

Και μας πονάει
Σαν χωρισμένη μάνα που αγαπάει τον εραστή της
Παραπάνω από το παιδί της
Νιώθω ανήμπορος και ορφανός σαν Καρυάτιδα, μαρμαρωμένος στο κέντρο της πόλης

Κάπου μέσα μου σπασμένος, ”πως να αγκαλιάσεις με ένα κομμένο χέρι”
Εκτός από όσες ερωτεύτηκα ακόμη και ο Έλγιν με ξέχασε
Δεν είπε αντίο
Δε με ανέβασε ποτέ στο πλοίο

Δεν πιστεύω σε καμία πατρίδα εγώ
Όμως αν με κόψεις ως το σημείο που να αιμορραγώ
Το άθρoισμα των λίτρων του αίματος μου θα ισούται
Με το άθροισμα των αριθμών, που αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα, της λέξης Αθήνα

Κάποια στιγμή θα πάψω να γράφω θλιμμένα
Και ίσως κάπου να χάσω την τόση σοβαρότητα μου
Και να σου πω την αλήθεια το ελπίζω
Μα προς το παρόν δεν μετακομίζω


Fâné
Η πόλη μου είναι μια πόλη δανειστική
Ξέρει να δίνει με τόκους

Και να τους επιστρέφει πίσω τυλιγμένους με μεταξωτές κορδέλες
Και γω καθε φορά πείθομαι για την αγάπη της
Μου ‘χει λιώσει πολλά ζευγάρια παπούτσια για να με αφήσει να τη μάθω
Με ‘χει αντικρίσει με δάκρυα στα μάτια μιλώντας για τα αμβλωμένα παιδιά μας

Πριν μάθω ότι είναι στείρα
Ξυπνά όταν εγώ κοιμάμαι
Μου ζωγραφίζει μουστάκια και εξαφανίζεται πριν προλάβω να τη δω
Τρέχει πίσω από γριές στο μετρό να περάσει τις ράμπες

Γιατί έχει δώσει τα τελευταία τις ψιλά σε ζέστες μπύρες
Και όταν δεν έχει διάθεση βάζει το χέρι της μέχρι τον οισοφάγο μου
Και ‘γω ξερνάω όλα τα παιδικά μου χρόνια στις πλατείες της
Τις τυρόπιτες κουρού στο κυλικείο

Τις κρυψώνες κάτω από τραπέζια σε ταβέρνες
Και τους σεμέδες πάνω σε τηλεοράσεις σπίτι κάποιας θείας
Ώσπου να μείνω μόνο με τα βρώμικα πεζοδρόμιά της
Που μου ‘χουν κάτσει σαν κοτρώνες στο στομάχι

Χρόνια τώρα
Και ‘κείνη απλά με κοιτάει απ’ τη γωνία του δωματίου και γελάει
Και ενώ σου ορκίζομαι πως θέλω τόσο πολύ να της κουμπώσω ένα μπουκέτο στη μούρη
Έχει ένα γέλιο τόσο όμορφο

Ένα γέλιο που φέρνει πίσω σεμεδάκια
Μου υπόσχεται καινούργια παπούτσια και ένα μέλλον γόνιμο
Γεμάτο με κουτσούβελα να τρέχουν στις πλατείες με τυρόπιτες λαδωμένες στα χέρια
Μια πόλη δανειστική

Ξέρει να δίνει με τόκους και να τους επιστρέφει πίσω τυλιγμένους με μεταξωτές κορδέλες
Και γω κάθε φορά
Πείθομαι για την αγάπη της

Α. Επίθετη
Έχω ακούσει τα βραδιά 5 εκατομμύρια
Να καταθέτουν συγχρονισμένα
Πως είσαι η πιο αδίστακτη απ’ όλες

Συγχρονισμένα 5 εκατομμύρια σκαρφαλώνουν και
Ισορροπούν πάνω στα καλώδια των τρόλεϊ
Παίζοντας κορώνα/γράμματα πως θα έχεις από κάτω απλωμένο το χέρι
Είσαι η πιο αδίστακτη ακούω κάθε βράδυ

Κι οι ψίθυροι τους μένουν να βουίζουν
Στα ηχεία των σπιτιών, στα ηχεία του μετρό
Στους ασυρμάτους των μπάτσων
Που πιάνουν αυτές τις απόκοσμες συχνότητες

Κι ένας ένας, 5 εκατομμύρια κάνουν τη βουτιά
Ή γυρνάνε σπίτι κλαίγοντας
Καταλογίζοντας σου ο καθένας
5 εκατομμύρια αμαρτίες

Κι εγκλήματα που έχεις διαπράξει
Μου φωνάζουν από κάθε μπαλκόνι απόψε
Για το πόσο αδίστακτη είσαι
Κι εγώ τους πιστεύω

Είσαι μια πόλη σαν άδειο σπίτι
Που κανείς δεν έφερε ούτε μισό έπιπλο
Και που όλοι κατέστρωναν το μεγάλο πλάνο εξόδου τους
Χαράζοντας το στο παρκέ σου

Είσαι η πόλη που όποιος θεός υπήρξε, καταράστηκε
Με το να μην σ’ αφήσουν ποτέ τα παιδιά σου
Όλοι φωνάζουν από κάθε μπαλκόνι απόψε
Και τραγουδάνε για το τι είσαι

Κι εγώ τους πιστεύω όλους
Απόψε όλα τα δάκρυα μας τρέχουν για ‘σενα
Μια μάνα με 5 εκατομμύρια εχθρούς
Τρέχουν από τους σωλήνες και κατεβαίνουν στις αποχετεύσεις

Τραγουδάμε και σε χαζεύουμε απόψε
Και τα τσιμέντα σου, μας εμποδίζουν απ’ το να δούμε
Αν στ’ αλήθεια γελάς μαζί μας τώρα
Ή αν σπαράζεις για έναν έναν από εμάς
Find more lyrics at https://dcslyrics.com

You can purchase their music thru
DCSLyrics.com Amazon Music    DCSLyrics.com Apple Music
Disclosure: As an Amazon Associate and an Apple Partner, we earn from qualifying purchases

City Of God Lyrics – English Translation

Moody
This city actually does not even belong to God
Inherited something nobility when he died
And since then it changes hands constantly

Just keeps the titled honor
Every new owner promises many things
Deliver her more ugly than took it
So far all owners are judged

So, like the city
They keep the title of honest
And celebrate it every day
They cut ribbons to the ugly apartment buildings built by the Hunta in Agios Panteleimonas in Sepolia and around Patission

They pick up a good world on the terraces and have a tea sympathy and human meat cut
From the bodies that serve it
Loud music wine and XTC
They are f#cked like the animals and when there is no arms throw their devices to blindly from above as their garbage

What they land eat our decides and grow older, are children. Giant children blocking traffic with their gigantic lego, playing trembling
And they pour everywhere paint
Or blood if found
The city does not say something about all

After they do not get the title
And we would say something
But we never were in our homes
To hear the hustle and disturb us

We were work
In the shops of the city owners of God
To pay them the shared

PIEB
When they bloom the remaining trees here
Smells sperm in central
Elliptical episode, leaving Persephone

Stockholm syndrome
Wherever we travel turn here, always
This city is a price
So beautiful

But everyone is ashamed of it
And when their lives go steps, run in secret, find warmth, in her cold hug
In a rooked bed
It’s tough

But does not ever tell us no, it has not denied anything
It is enough to be able to lay for it
Because she only knows how to get every time what he wants from us
We write prayers, for a place we never knew

And it hurts us
Like a divided mother who loves her lover
More than her child
I feel helpless and orphan like Karyatida, marmedated in the city center

Somewhere in me broken, “How to embrace a cut hand”
In addition to as many as I fell in love with Elgin forgot me
Did not say goodbye
He never uploaded me on board

I don’t believe in any homeland I
But if you cut off as the point that bleed
The exchanging liter of my blood will equal
With the sum of numbers, corresponding to each letter, the word Athens

Some time I will go to write sadly
And maybe somewhere to lose my so much seriousness
And tell you the truth I hope
But at the moment I do not move


Fâné
My city is a lending town
Knows to give interest

And return them back wrapped with silk ribbons
And all time I am persuaded for her love
Me ‘it melts many pairs of shoes to let me know her
I ‘

Before I learn that they are sterile
Wakes up when I sleep
I’m painting whiskers and disappears before I get to see her
Runs behind grids to the subway to pass the ramps

Because he has given the latter the fine beers
And when it does not have a mood puts her hand up to my esophagus
And ‘so I cherish all my childhood in her squares
Curry cheese pies in the canteen

The hiding themes under tables in taverns
And the parties on the home TVs of a Divine
Until only staying with her dirty sidewalks
That’s my ‘do she sit like a stomach coter

For years now
And ‘Only he looks at me from the corner of the room and laughs
And while I swear I want so much to snap a bouquet in the bouquet
Has a laugh so beautiful

A laugh that brings back Seames
I promises new shoes and a fertile future
Filled with knopped to run in squares with cheese pies oiled
A lending town

Knows to give interest and return them back wrapped with silk ribbons
And
Persuade for her love

A. Adjective
I have heard the evening 5 million
To deposit synchronized
How are you the most ruthless of all

Synchronized 5 million climb and
Balancing on the trolley cables
Playing crown / letters HOW YOU will have a bottom-outstretched
You are the most ruthless I hear every night

And their whispers stay to hum
In the speakers of the houses, the subway speakers
In the radiator of the cops
Grasping these odd frequencies

And one, 5 million make the dip
Or turn home crying
Attributing to you everyone
5 million sins

And crimes you have committed
They shout me from each balcony tonight
About how ruthless you are
I also believe them

You are a town like an empty house
That no one brought a half furniture
And that everyone lauded their big output plan
Carving it on your parquet

You are the city that any God has been, it was quit
By not
Find more lyrics at https://dcslyrics.com

The Bad Poetry Social Club Lyrics – City Of God

Please support our site by sharing it.
And please follow our site to get the latest lyrics for all your favourite songs.

Please support the artist and us by purchasing your favourite music thru our Amazon Music and Apple Music links 🙂

You can purchase their music thru
DCSLyrics.com Amazon Music    DCSLyrics.com Apple Music
Disclosure: As an Amazon Associate and an Apple Partner, we earn from qualifying purchases

From the album:
City Of God [Explicit]
Release Year: 2020